Tweede verblijf in ander EU-land: elektronisch betalen moet kunnen via eigen bank

Volgens wetgeving die sinds 2012 in heel Europa van kracht is, mag een begunstigde die een overschrijving aanvaardt, niet opleggen in welke lidstaat de betaalrekening zich moet bevinden. Maar in de praktijk gebeurt dat nog steeds. “Het is goed dat de Europese Commissie zich inzet om daar paal en perk aan te stellen”, vinden N-VA-Europarlementsleden Sander Loones en Anneleen Van Bossuyt.

Door gebrekkige toepassing van de wet worden mensen met een tweede verblijf in een ander EU-land nog vaak gedwongen om daar een nieuwe bankrekening te openen. Dat geldt ook voor wie tijdelijk in het buitenland woont, werkt of studeert. “In een echte eengemaakte markt mag het nochtans geen verschil maken in welk land je bankrekening zich bevindt”, stelt Loones. “Met een en dezelfde rekening moet een Europese burger zijn elektronische betalingen in heel Europa kunnen uitvoeren.”

Overheid moet voorbeeld geven

Zijn collega Van Bossuyt, die de N-VA in de Commissie interne markt en consumentenbescherming (IMCO) vertegenwoordigt, maakt daarbij de kanttekening dat nationale overheden en hun belastingdiensten het goede voorbeeld moeten geven. “Zo is het nog steeds niet in alle lidstaten mogelijk om bijvoorbeeld de woonbelasting vanaf een buitenlandse rekening te betalen”, klaagt zij aan. De bevoegde eurocommissaris belooft alvast om lidstaten die in gebreke blijven, aan te sporen om het nodige te doen. In België, dat als een van de eersten landen aan de SEPA-normen voldeed, zijn geen gelijkaardige problemen gekend.