Praat ons geen Europagevoel aan

"Europa moet focussen op migratie, veiligheid en jobcreatie, want daar liggen ook de burgers wakker van", stelt Europees Parlementslid Anneleen Van Bossuyt in De Standaard.

Jean-Claude Juncker geeft vandaag zijn State of the Union, de hoogmis voor euroknuffelaars. De voorzitter van de Europese Commissie zal ons in het halfrond in Straatsburg voor de zoveelste maal proberen te overtuigen dat we in de eerste plaats Europeanen zijn. Maar dat kunstmatige ‘Europagevoel’ leeft niet bij de burger. Het werd bedacht op de bovenste verdieping van het Berlaymontgebouw, niet in de Dorpsstraat. De Europese elite weigert halsstarrig te erkennen dat de bevolking in de eerste plaats Catalaan, Schot of Vlaming is.

Baggerschepen en bier

Guy Verhofstadt schreef: "Ons vaderland is thans Europa. Ons volkslied de 'Ode aan de vreugde'. Onze vlag de hemelsblauwe wimpel met twaalf sterren." Daarmee gaat hij voorbij aan een essentieel kenmerk van de mens: een identiteit die mee gevormd wordt door de groep waarin hij dagelijks leeft. Een identiteit die, als een ui, bestaat uit vele lagen. Gentenaar, Vlaming, Europeaan. Zo omschrijf ik mezelf, en met mij vele Vlamingen. Dat we niet mogen vervallen in navelstaarderij, is duidelijk. De Vlaming is altijd open geweest voor de wereld en zal dat ook blijven. Onze baggerschepen, bier en diepvriesgroenten veroveren de wereld.

Als Europa opnieuw aansluiting wil vinden bij de burger, dan moet het geen artificiële identiteit pushen, maar tonen wat het voor zijn burgers kan doen. De N-VA wil geen Europa dat van alles een beetje doet, of doet wat anderen beter kunnen, maar wel een Europa dat ten dienste staat van zijn burgers en hen een duidelijke meerwaarde biedt in domeinen waarbij grensoverschrijdende samenwerking het verschil maakt. De Europese marsrichting die Emmanuel Macron aangeeft, lijkt ons alvast niet de juiste. De Franse president pleit voor meer Europa, maar wie dieper kijkt, ziet dat hij vooral een beroep wil doen op de Europese solidariteit om de Franse problemen op te lossen.

Yoghurt van Franse melk

Een apart budget voor de eurozone? Natuurlijk is Macron voorstander. Om via een Europese transferunie de Franse schulden door te schuiven naar Europa, en dus de noordelijke lidstaten. Een made-in-label? Uiteraard door Macron gesteund. Zodat de Fransen alleen yoghurt van Franse melk zouden kopen en de andere Europese melkboeren links laten liggen. Dat veredelde protectionisme dateert uit lang vervlogen tijden, die nauwelijks te vergelijken zijn met de open wereld van vandaag.

Europa mag geen bankautomaat voor het Franse falen zijn, maar moet optreden waar het een verschil kan maken voor al zijn burgers. En in domeinen waar die burgers dat ook verwachten. Het moet een streng maar rechtvaardig migratiebeleid uitwerken, door onze buitengrenzen beter te bewaken en een maximumlimiet in te stellen voor het aantal asielzoekers dat we kunnen opvangen. Het moet onze veiligheid maximaal garanderen door de strijd aan te gaan tegen het terrorisme en de cybercriminaliteit. En een aantrekkelijk jobklimaat creëren door onder meer de bestaande belemmeringen voor het vervolmaken van de interne markt weg te werken, met de digitale interne markt als grootste uitdaging voor de komende maanden.

Voldoende werk op de plank dus. Daar hoeft het uitbouwen van een vaag Europagevoel echt niet bij.